Kasihmu seharum kasturi serta Kisah dongeng Pari-pari Aufa dan Sang Laily!

Salam.

Bila rindu.
Bila lagu raya Aman Shah 'Kepulangan yang dinanti' menampar-nampar telinga saya berulang-ulang kali, tewas la saya. Nak menitik air mata ni (sedih ok lagu tu!). Tidak mengapa, walaupun lagu raya itu menyedihkan, saya suka juga dengar banyak-banyak kali. Dah tau homesick, lagi mahu layan itu perasaan homesick.
Bila sudah rasa rindu pada rumah, saya ingat mak, saya ingat abah, atuk, nenek, along, kak lin, kak ina, boja, boboy and the anaks buah.
Bila sudah ingat pada mak, saya teringat pada kuih-muih yang mak suka buat dan saya pun suka makan.
Bila teringat pada kuih-muih, mula la ada rasa mahu makan kuih muih itu kan.
Kalau dah ada rasa mahu makan, mesti la kita nak makan kan.
Tak pernah pula saya jumpa gerai kat Christchurch jual kuih seri muka dengan karipap pusing (gerai pun tak dak).
Kerana kasihankan perut, dan rindu pada emak yang membuak2, saya buat juga la kuih muih yang saya suka makan tu.
Kuih seri muka ok lagi la nak buat. Tade la mengambil masa berjam2 untuk buat. Untuk first timer macam saya, saya puas hati je dengan kuih seri muka saya. Hehe.asalkan ada rupa dan rasa macam kuih seri muka yang emak buat. Terubat sedikit rindu saya.

Karipap pusing.
Ini karipap memang bikin kepala saya pusing. Tapi, apa boleh buat, sejak mengenali karipap pusing, saya tak layan dah karipap biasa. Tapi, kalau ada orang bagi karipap biasa, saya makan je dengan nikmatnya. Cuma saya lebih suka pada kulit karipap pusing, ada pusing2 tu, pastu lagi lembut. Wohaaaa..nikmatnya karipap pusing. Karipap pusing karipap pusing karipap pusing.
Karipap pusing membuatkan seluruh anggota saya berkerja dari pukul 630 ptg semalam sehingga pukul 1 pagi hari ini.Ana pun tolong gelek jugak. Ana juga guru kelim karipap saya yang paling berjaya.hehehe. Hasil memang memuaskan. memang puasla dapat makan karipap pusing. Saya gembira juga (dah boleh buat karipap macam mak buat.hehehe).Tapi mak, tangan lenguh, pinggang sakit, kaki lenguh juga. Pastu minum coke banyak semalam supaya konon-kononnya sentiasa segar.

Ini rindu.
Saya begini. Bila rindu, saya buat perkara-perkara yang lagi mengingatkan saya kepada yang dirindui. Moga-moga dengan begitu, rindu saya terubat (terubat sedikit la + perut rasa best!).
Nasib baik, emak bukan la orang yang suka pergi membeli-belah ke, suka tukar langsir rumah ke, atau melancong ke. Kalau emak begitu, mesti saya buat perkara yang sama untuk menghilangkan rindu. Tak boleh bayangkan kalau saya menukar langsir rumah sewa ni untuk raya tahun ni. Har har har. Gila pelik kelakar. Biarlah langsir rumah ni nak berlumut ke reput ke apa ke, takkan la saya tukarkan. Itu tanggungjawab landlord, tapi landlord buat-buat tatau je. So, nak elakkan dari bakteria, jangan pegang2 langsir tu, kalau nak tarik, tarikla perlahan2 supaya bakteria tak hinggap di badan. Kalau bakteria hinggap pun, apa guna mandi 2 kali sehari? mandi tu untuk mengelakkan bakteria daripada terus bermastautin di badan la. Mandi guna sabun. Itu la kena mengenanya microbiology dan duit. Kalau tak wujud bakteria ni, syarikat sabun tak jadi kaya-raya. Jadi, jika mahu kaya seperti syarikat sabun, fikir-fikirkan cara untuk menghapuskan bakteria dari badan manusia. Haih. Adakah saya sudah rindu pada Laurie Greenfield? Laurie, lecturer microbiology yang suka cakap pasal 'microbiology = money', sehingga saya pun dah terfikir begitu. Laurie, lecturer ala-ala oldskool, saya rasa dia ada kartun aquaman.hehehe. Laurie, lecturer yang...ah.He's very nice la. Idola saya.

Ini keluarga saya.

Ini terhasil, ketika saya bosan-bosan. Pre-raya photos dari camera saya ada di sini. Kalau berkenan, download aja. 'Aiman tak kisah'.


p/s : Doamu teriring selalu. Semoga bertemu kembali. Amin.
Rajin-rajinkan diri bertanya khabar ibu bapa. Saya yakin mereka rindukan anda, jika anda jauh dari mereka la. Tapi, kalau duk dekat tu, rajin2 la beli kuih seri muka untuk mak.hehehe.

Wassalam